Ang Rizal ng Roma

           Kamatayan lang ba ang nag-iisang sukatan ng tunay na nasyonalismo ng isang indibidwal? Ang ating pambansang bayani, si Jose Rizal, ay binaril ng mga Kastila noong Disyembre 30, 1896, ngunit ang pagkamatay niya ba ang pangunahing dahilan ng kaniyang kadakilaan? Ang sagot dito ay hindi. Si Jose Rizal ay maituturing na isa sa mga pangunahing tauhang naghudyat ng pagrebulto ng sambayanang Pilipino sa mga Kastila. Ang rebolusyon laban sa Kastia ay hindi naganap sa isang tulog lamang, kundi isa itong mahaba at gradwal na proseso. Mga librong Noli at El Fili ni Rizal ay unti-unting naghugis ng kultura at pag-iisip ng mga Pilipino, kaya siya’y tinuturing bilang utak ng rebolusyon, at dahil dito, kinikilala natin si Rizal bilang ang Ama ng Philippine Nationalism.

        Gayunman, naniniwala akong ang pagsulat ng mga libro ni Jose Rizal ay maituturing na magiting dahil namulat niya ang pag-iisip ng mga Pilipino noon. Naunawaan at napagkasunduan ang pag-iisip ni Rizal sa karamihan ng mga Pilipino noon. Ang mga Katipunero at si Rizal ay may katulad na pagtingin at kaisipan ukol sa pagiging nasyonalismo, kung kaya ay naging matagumpay ang rebolusyon. Ayon pa kay Benedict Anderson, ang konsepto ng “bansa” ay maaaring hindi katulad sa bawat indibidwal. Ayon kay Anderson, ang nasyon ay isang ‘kathang pamayanang pulitikal’, kung kaya hindi maiiwasang magkaroon ng iba’t ibang pag-unawa ang tao tungkol sa konsepto ng bayan. Kaya’y pag-isipan natin: maaari bang husgahang mali ang depenisyon ng bansa ng isang indibidwal dahil lamang ito ay hindi katulad sa opinyon ng karamihan? Masasagot natin ito sa pamamagitan ng pagsuri ng dulang Romulus D’ Grayt ni Friedrich Dürrenmatt.

        Ang dulang Romulus D’ Grayt ay isang ‘unhistorical historical’ absurdist play, na pinaguusapan ang pamahalaan ni Romulus Augustus, ang huling emperador ng Roma, sa pamamagitan ng isang maikling kwento. Ang pagbagsak ng Roma, sa katunayan, ay epekto ng paghahari ni Romulo, ngunit ipinakita sa dula na ito ay ang totoong layunin ng emperador. Hindi tumpak na representasyon ito ng tunay na pangyayari. Ang tagpuan at sanggunian sa kulturang popular ay naging mga makbuluhang elementong tumulong sa pagkamit ng ‘suspension of disbelief’, at sa pagpapakita ng pagiging kathang-isip ng dula.

        Sa halip na mga skulptura ng mga nakaraang emperador and mga nakatanghal sa likod ng prinsipal na entablado, ito’y pinalitan ng mga itlog. Naging mistulang isang malaking manukan ang Roma, at ito’y nag-aambag sa kahangalan ng dula. Higit pa rito, sanggunian sa kulturang popular tulad ng hoverboard na ginagamit ni Mr. Techy, ang kantang On The Wings Of Love at Mr. Right, ang mga sayawing Ney ney, at ang modernong kasuotan na ginamit tulad ng UP toga ni Apollonya ay mga halimbawa ng mga stilo ng direktor upang maipahayag ang pagiging hindi makasaysayan ng dula. Ang dula ay masasabing hindi makatotohanan dahil tagumpay ito sa pagmali ng konsepto ng oras at espasyo, sa pamamagitan ng paghalo ng iba’t ibang kultura sa iisang tagpuan. Ang kulturang popular ay ginamit hindi lang upang magbigay ng komedya, kundi ay itinatatag ang kahangalan ng dula, sa pamamagitan ng pagtanggal ng dalawang mahalagang aspekto ng sangkatauhan: oras at spasyo.

        Ang isang karaniwang tema ng dula ay kabaliwan at pagkasira ng ulo, na maaaring ikumpara sa dula ni Shakespeare: Hamlet. Romulo, ang pangunahing tauhan, ay ipinakitang isang hindi maaasahang emperador. Sa oras ng digmaan at panahon ng kaguluhan, ang manukan lamang ang naging sentro ng kanyang pag-isip. Ito ang dahilan kung bakit itinuturing baliw si Romulo. Subalit, katulad ni Prinsipeng Hamlet sa dulang Hamlet, ang pagiging baliw at pagkasira ng ulo ay mapagtalunan. Nalaman natin sa banda huli ng dula na plano pala talaga ni Romulo ang pagbagsak ng Roma, kaya baliw ba talaga si Romulo kung sadya niya ito ginagawa?

        Bilang isang tunay na Atenista, “depende” ang sagot ko dito. Depende ito sa intensyon ni Romulo kung bakit niya isinira ang kanyang sariling bansa. Sa Act IV natin mapagtanto ang pag-iisip ni Romulo tungkol sa Roma. Ang Roma ay puno na ng kasamaan, at sa mata ni Romulo ay hindi na ito kayang maisalba pa. Ang pinakahusay na solusyon para sa kinabukasan ng Roma ay ipatumba ito, upang makabangon muli ito nang mas maayos. Ito ay masasabing may hawig sa pelikulang Watchmen, kung saan ang superhero-turned-villain na si Ozymandias ay may parehong pagtingin. “I’ve made myself feel every death… see every innocent face I’ve murdered to save humanity.”, ang sabi ni Ozymandias habang ipinagtatanggol ang kanyang desisyong bombahin ang mga ulong-bayan.

(eksena sa pelikula: https://youtu.be/G3CYN7_Aa7E?t=2m50s)

     Ang kilos at salita ni Romulo ay patunayan sa kanyang pagmamahal sa Roma, at ang kanyang pagkamakabansa. Ang siping “sacrifice millions to save billions” ng pelikang Watchmen ay maikukumpara sa isipan ni Romulo na ang pagtumba ng Roma ay isang sakripisyo upang umunlad ang mundo. Samakatuwid, naniniwala ako na si Romulo ay hindi sa katunayan sira ang ulo, at siya ay isang magiting at makabayan na modelo sa dula.

        Masasabi nating ang dula ay sumasang-ayon sa konsepto ni Anderson ukol sa nasyonalismo – na ang bawat indibidwal ay may sariling paniniwala sa konsepto ng nasyonalismo dahil mayroon silang iba’t-ibang perspektibo sa kanilang bansa. Naniwala si Zeno na ang solusyon sa destruksyon ng Roma ay mobilisasyon. Madalas ikinukumpara ni Julia si Romulo sa mga magagaling na emperador na nauna sa kanya. Dahil dito, makikita natin na mahalaga para kay Julia ang kasaysayan upang masabing maganda ang isang bansa. Nakita nila Emiliano, Rea at marami pang iba ang limpak na kayamanang makukuha kapag iniligtas ang Roma. Nakita natin ito sa kanilang pagsasang-ayon sa alok ni CesarUp. Ayon sa mga tao, si Romulo ay baliw hindi dahil may sakit siya sa ulo, subalit dahil may iba siyang paniniwala kumpara sa ibang mga tauhan.

        Datapwa’t, naniniwala akong itinuturing dakila si Romulo dahil siya lamang ang tanging nakakaintindi na ang pagkabansa ang humuhubog sa bayan. Ayon kay Benedict Anderson, ang isang bayan ay dapat hinuhubog ng sariling kultura dahil ang kultura ng isang bansa ay ang humuhubog din sa mga indibidwal. Nauunawaan ni Romulo ang kanyang bansa sa pinakapusong anyo. Ito ay kung saan ang bansa ay hindi nakasalalay sa kayamanan o pulitika. Nagpokus na lamang sa kanyang manukan si Romulo na sumisimbulo sa kultura ng kanyang bansa.

     “A country that can be saved only by money is a lost country”, ito ay isang linyang galing sa orihinal na dula, at makikita pa rin natin ito sa adaptation ni Tenorio, nung tinanggihan ni Romulo ang panukala ni CesarUp. Hindi niya rin tinanggap ang solusyong kalabanin ang mga Teuton, nung tinanggihan niya ang ideya ni Zeno. Alam kasi ni Romulo na ang problema ng Roma ay hindi sa kakulangan ng kapangyarihan o kayamanan, kundi ang kakulangan sa pagkakakilanlan, at ang solusyon dito ay tumitig sa sariling kultura. Ang tema ng paghahanap ng pagbabago ay maaaring pangatawanan sa pamamagitan ng manok.

        Dahil Romulo rin ang pangalan ng manok, ito ay isang representasyon ng intensyon at pagnanais ni Romulo. Tulad ni Romulo, umaasa rin ang manok na magkaroon ng bagong itlog. Sa bawat simula ng isang yugto, ay pinapakita ang pagsisikap ng manok upang makalatag ng bagong itlog. Subalit, palaging nagtatapos ang yugto na puno ng pagkabigo dahil wala pa rin itong nailalabas na itlog. Pero ano ba ang sinisimbolo ng itlog? Bakit ba ito pinapahalaga ni Romulo? Sa palagay ko, ang itlog ay representasyon ng bayan. Ang mga itlog na makikita sa paligid ng pandula ay maaaring iugnay sa skulptura ng mga nakaraang emperador na masasabing representasyon ng Roma sa kani-kanilang pamumuno. Ang proseso ng paghintay para sa pagluwal ng manok ng itlog ay maaaring representasyon ng pagnanais ni Romulo ng bagong simula, o bagong bayan. Binibigyang diin ito ng huling eksena kung saan sa wakas ay nailuwal na rin ang itlog. Nangyari lamang ito pagkatapos ng pagwasak ng Roma, at sa simula ng pagtaguyod ng Middle Ages ni Odoakro. Nabigo ang Roma, ngunit nagpatuloy pa rin ang pagprogreso ng mundo.

        Balikan natin si Rizal. Sinulat niya ang Noli Me Tangere at El Filibusterismo. Naimulat niya ang mga mata ng Pilipino sa korupsiyon at kawalan ng hustisya sa lipunan gamit ang kanyang mga libro. Dahil dito, ipinamahagi ni Rizal sa mga Pilipino ang isang bagay, kung saan handa silang magbuwis ng buhay nila para dito – ang nasyon. Ito ang tunay na bayani. Subalit hindi ba’t sinubukan rin ito gawin ni Romulo? Sinubukan niyang ipakita ang masakit na realidad na ang Roma ay hindi na kasing ganda ng dati. Hindi siya traydor kung hindi hukom ng Roma. Ang pinamumunuan niyang imperyo ay hindi na ang Romang kanyang nakilala at minahal. Sinakripisyo niya ang kanyang buhay para patumbahin ang maling kaisipan ng mga tao ukol sa Roma. Sa huli, sa lahat ng tauhan, si Romulo lamang ang mayroong bagay kung saan handa siyang magbuwis buhay para rito. Kaya sino ang tunay na baliw, si Romulo, o ang mundong bulag sa realidad at sa nosyon ng kabayanihan?

Pagiging Orihinal: Overrated Ang Uso

Iba’t ibang tao ay may iba’t ibang kagustuhan. Mga iba ay mahilig sa sports tulad ng basketbol o footbol, at iba naman ay mas mahilig sa paglaro ng video games. Sa musiko naman, naiiba rin ang kagustuhan ng mga tao; iba mahilig sa rock, at iba gustung-gusto naman ang jazz. Dahil dito, maaari natin sabihin na wala talagang lubos na sagot na makakalarawan ng isang lipunan. Pero sa natutunan ko sa aking Filipino Class, bagamat sa mga halimbawa na sinabi ko na nagpapakita ng mga diperensya sa kagustuhan ng tao, mayroon pa rin palang mga nangingibabaw na mga ideya at kaisipan na maaaring isaalang-alang na maging katangian ng buong lipunan. Ito ay tinatawag ng kulturang popular.

Sa natutunan ko sa klase, ang kulturang popular ay isang uring paglarawan ng ating lipunan. Lahat ng masasabing mainstream o sikat sa kasalukuyan at tinuturing kasama sa kulturang popular. Dahil dito, pwede nating sabihin na ang kulturang popular ay hindi isang permanenteng bagay, at ay tuloy-tuloy na nagbabago ayon sa pag-uugali ng mga tao. Isang patunay dito ay ang ‘Hot Billboard Singles Playlists’ na lumalabas tuwing simula ng buwan. Ang pagiiba ng mga musikong kasali sa playlist nito ay nagpapakita na tunay na patuloy nga na nagbabago ang ating kagustuhan, at dahil dito, ang ating kultura din ay nagiiba.

Pero minsan imbis na tayo ang nagiging rason dahil sa pagbabago ng kulturang popular, ang kulturang popular ang yung nagbabago ng tao. Dahil sa mga pansamantalang uso, madami ay nakikisali na lang sa isang gawain o ideya upang maging tanggap sa lipunan. Ito sa palagay ko ay ang masama sa pagkakaroon ng isang ‘Kulturang Popular’ na dinidikta kung ano ang maganda at kung ano ang pangit. Noong naging uso ang kantang ‘Gangnam Style’, marami sa aking paaralan ay nagsayawan sa kanta ni PSY. Ang music video nito ay naging most watched video ng Youtube, at maisaalang-alang na isang kontrobersyal na pangyayari sa taong 2012. Pero bagamat dito, hindi ako naging isang panatiko ng kanta ni PSY. Hindi ko nagustuhan ang kanta, at hindi ko naintindihan bakit ang daming idol na idol si PSY. Isang araw hindi ko na napigilan at tinanong ko isa kong kaklase na mahilig sa Gangnam Style kung bakit sobrang gustung-gusto niya yung kanta. Ito ang sagot niya: “ginagawa ng lahat eh”. Nagbago ang paningin ko sa kaklase ko noong sinagutan niya ako; hindi dahil sa kanyang paningin sa gangnam style, pero dahil sa kanyang pagiging masunurin sa mga gusto ng iba. Sa tingin ko marami rin ay tulad sa kanya, na sumayaw sa kantang gangnam style hindi dahil nagustuhan nila, pero dahil ito ang ‘in’ sa lipunan.

Ang kulturang popular ay naroon upang maunawaan ang kasalukuyang lipunan, sa pagtatag ng mga pagkakatulad na katangian ng mga tao. Pero natutunan ko na minsan sa pagkaroon nito, nawawala na ang kasarilinan o ang pagiging orihinal. Ang ‘Hot Billboard Singles Playlist’ ay nagbabago nga tuwing simula ng buwan, pero hindi ibig sabihin na kailangan ding magbago ang playlist mo.

Internet: Tunay Bang Nakatulong

Sa kasalukuyan, masasabing umunlad ang mundo sa paraan ng paghatid ng balita. Ilang pindot lamang sa laptop o sa cellphone ay maaari nang maging konektado sa inyong mga minamahal saanman sila nakatira. Dahil sa paglikha ng internet, kahit man nasa kabilang dulo ng mundo ang gusto niyong kausapin, sagot ito ng mga social media sites tulad ng Facebook, Skype, Twitter at iba pa. Dahil napadalian ng internet ang paraan sa paghatid ng balita, maraming isinasaalang na ito’y nagpa-unlad din ng ating kalidad sa pag social interact. Pero totoo nga ba na ang pagdating ng internet sa lipunan ay nakapakinabang sa pag communicate sa isa’t isa? Kung ako’y tanungin mo, mapapa-isip ako dahil sa mga naidala ng internet sa ating lipunan – mabuti at hindi mabuting bunga.

Batay sa video presentation ng TedX na napanood ko sa aking Filipino Class, ang internet ay masasabing pinaka-epektibong paraan sa paghatid ng balita. Ito ay ipinagsama ang mga iba’t ibang uring media tulad ng telebisyon, radyo, at dyaryo, na napadalian na ang pagkuha ng impormasyon dahil isang lugar na lang ang pinupuntahan ng tao at ito ay ang internet. Dahil sa kahalagahan ng internet sa lipunan, marami ay masyado nang umaasa dito at nagiging “tech addicts”. Masyado nang lumilingon sa internet ang mga tao, at ito ay nakasama sa kalidad ng ating pag communicate sa isa’t isa.

Tuwing nanonood ako ng mga lumang sine tulad ng “Grease” o “Sound of Music”, napatutuwa ako sa kanilang dalisay na kasiyahan. Ang kabataan sa kanilang henerasyon ay ipinapakitang mas aktibo at mas lumalabas; ni isang tao nakatutok sa kompyuter. Isa ring nagustuhan ko ay ang paraan ng mga lalaki sa pagliligaw. Sila’y pupunta sa bahay ng gusto nilang babae sabay hawak ng magagandang bulaklak, at patungong dance floor o outdoor cinema. Iba talaga panahon noon, at ito sa palagay ko ang kapalit sa pagkakaroon ng internet. Imbis na lumabas at maglaro sa ilalim ng araw, madami ay nasa bahay lamang at naglalaro ng online games na inaalok ng Facebook. Imbis na pumunta sa diners para magkwentuhan kasama ng mga kaibigan tulad ng ginagawa ng barkadang “T-Birds” sa pelikulang Grease, marami ay nagchachat na lang gamit ang mga social media websites tulad ng Facebook at Twitter. Imbis na magdate ang mga magsintahan tuwing Biyernes ng gabi, marami ay lumilingon na lamang sa paggamit ng internet upang maging konektado.

Tama nga na ang internet ay nakabubuti sa lipunan dahil sa epetikibo nitong paghatid ng balita at tama nga na mas updated na mga tao sa mga nangyayari sa mundo, pero may kapalit ito sa ating lipunan. Bagaman ang internet ay ipinakitang isang magandang likha na ikinabubuti ang lipunan dahil sa kanyang epektibong pagpasa ng balita at pagconnect ng tao, masasabi din natin na ikinasasama ito sa lipunan kabag ito ay inabuso.

Ating Mga Kubling Bayani

Tuwing umaga, libu-libong tao ay gumagamit ng LRT o MRT station patungong eskwela o opisina. Mga iba ay nakasuot ng korbata hawak hawak ang kanilang maleta, at may iba naman, nakasuot ng puting polo at pantalong kulay khaki na may kargang backpack sa kanilang likod. Sila ay ang karaniwang nahahalata natin sa LRT o MRT station, at madalas na nalilimutan ng lipunan ang taong palaging naroon, at sila ay ang mga tagabigay ng mga transportation cards.

Araw hangga’t gabi, nandoon sila sa kabila ng salamin, tagabigay lang ng sukli at kard. Sa ating lipunan ngayon, masasabi nating may mga pagkiling ang tao sa mga partikular na okupasyon. Madalas na marinig natin ang bukang-bibig na “Pagtanda ko, gusto ko maging doktor o abogado.” at bihira natin makakilala ng batang may pangarap na maging tulad ng mga tao sa LRT station, na tilang makina na tagabigay ng kard sa mga pasahero.

Tulad ng napag-usapan sa klase, ang mga tagapagmaneho ng dyip ay tila mga makina sa kanilang paguulit na kilos sa kanilang araw-araw na trabaho. Ngunit sa palagay ko, ang mga taong ito ay importante pa rin upang mapanatili ang balanse ng mundo. Kahit takdang ganito ang mga trabaho nila, hindi ko pa rin sila minamatahin kompara sa mga negosyante, dahil sila din ay may kontribusyon sa ating lipunan.

Ang isang halimbawa ng masamang bunga sa pag matahin ng mga tao base sa kanilang trabaho ay ang “American Dream”. Ito ay isang kaisipan ng mga taga Amerika na upang maisaalang na matagumpay ang isang tao, siya’y dapat may ilang kinakailangan at ito ay ang pagkakaroon ng: magandang tahanan, completong pamilya, at madaming pera. Natural sa ating lipunan na ang huling hinihiling ay hindi masapit ng marami, at sa katunayan, hindi ito isang magandang katibayan sa pagtagumpay ng tao. Dahil sa kaisipang ito, madaming nangangarap na maging higit pa sa trabahong tagapaglinis lamang, at ito’y nakasira ng balanse sa ating mundo. Kung lahat ay naging abogado o doktor, sinu-sino na ang magbibigay ng transportation card upang makasakay sila ng LRT?

Sa tinalakay sa klase tungkol sa paggiging tila makina ang mga tao, hindi ko ito isinaalang-alang na masama dahil ito talaga ang paraan ng iba upang makabuhay. Bagaman ang kanilang trabahong tagalinis o tagamaneho ay maisasabing simple o madaling gawin, may kasing halaga ito sa mga ibang hanapbuhay tulad ng paggiging doktor. Sila ay may kasing importante sa mga negosyante o doktor sa ating lipunan. Dahil sa kanilang desisyong tumulong sa mundo sa ganitong paraan, masasabi nating nagsasakirpisyo din sila, upang manatili ang ayos sa lipunan. Dahil sa pag-aral ng mga natutunan sa klase, tuwing nakikita ko ang mga nagmamaneho ng dyip sa kalye, o ang mga tagapagligpit ng mga plato sa JSEC, may isa akong naiisip, at ito ay: sila ang ating mga kubling bayani.

WORK SHEET ON CONSCIENCE

Influence on Me

Top 10 that influences me

1. Parents
2. Siblings
3. Friends
4. Xavier School
5. Internet
6. Movies
7. Music
8. God
9. Money
10. Superstitions

 

Top 3 that influences me

1. Parents
2. Siblings
3. Friends

 

My parents influence me in making decisions and I follow them because I know they wouldn’t want to bring me down.

 

My siblings influence me in making decisions and I follow them because I know they wouldn’t want to bring me down.

 

My friends influence me in making decisions because I can relate to them so probably they know what to do when they are in my situation.

ASKer ANALYSIS

“If God loves you, why is He always telling you what to do?”

Assumption: God loves you.

Key words: love, telling

Statement or question: statement

Rephrase: Is God’s demandingness a sign of His lack of love to us?

“Doesn’t it demean you, as a woman, to wear that headscarf?”

Assumption: Wearing headscarves demean people.

Key words: headscarf, deman

Statement or question: statement

Rephrase: What does a head scarf represent?

“How do you know how to act without a religion to show you the way?”

Assumption: without religion you do not know how to act.

Key words: act, without, religion

Statement or question: statement

Rephrase: Can someone be led to the right direction without Religion?

Questions on the short clip

1. Who started the war in the first place?

2. 9/11 was shown worldwide and was meant to inflict fear of their power. Did the bombings in Iraq able to terrorise the world as well?

3. What major point made the spectating countries side on the USA more if you are saying that both has a point of their attacks.

4. Where are you getting with these?

Synthesis Reflection #1

I believe that I should be an Absolutist when it comes to Physical Sciences. This is because the information provided are always backed up with evidence making it believable.

I believe that I should be a Relativist when it comes to Human Sciences. This is because it varies from person to person and each statement can be applicable to some, while also be unapplicable to some.

I believe that I should be a Relativist when it comes to Art. This is because it varies from person to person and each statement can be applicable to some, while also be unapplicable to some.

I believe that I should be an Absolutist when it comes to Morality. This is because there is always one thing that is more morally correct in life. There is always an innocent and a guilty person.

I believe that I should be an Absolutist when it comes to Religion. This is because I believe in God and there are no such proofs of his existence or inexistence so all we have left is to choose to believe or not.

A Review on Saving Private Ryan

Saving Private Ryan is one of those movies that would be able to touch your soul and leave a mark of it inside that you would keep forever. It’s not one of those movies that can easily be forgotten or replaced by another movie because of its unique story and realistic plot that would make its morals more touching and real. A few movies I consider to be a part of the classics together with Saving Private Ryan would be Shawshank Redemption, Life of Pi, and The Pursuit of Happiness. These movies had its own unique aspect that touched the audience in a much deeper level and I believe that Saving Private Ryan focused more on the brutality of war and the effect of World War II in the lives of the people involved.

I found the film rather gory but I think that it was just what the director wanted it to be. Unlike the many other war movies such as Captain America, The Inglorious Basterds and other war movies, it seemed more realistic as war is really not a good sight to see. Its rawness and “dirty effect” made it stand out and realistic to a point that people would be disgusted and scared of war. In my opinion, this is the most vital element that made it such a well rated movie because it sticks an idea to the minds of the audience that war is horrifying.

Saving Private Ryan is an amazing movie not just because of its state of the art reenactment of World War II but also of its message to the audience. War can never be an option to settle a disagreement ever again with the many consequences such as destruction of land, loss of one’s unique self, and the death of many innocent lives.